دنیای هستی!
گاهی اوقات که همه ی وجودت خالی شده و از ته دل یکی رو میخوای که باهاش حرف بزنی... حرفایی که شاید به نظرت اصلا مهم هم نباشن ولی تو دلت موندن ... یا بعضی وقتا که دلت میخواد تمام فکرایی که تو کلته رو ول کنی و فقط یه مدت خوش باشی.... یا گاهی اوقات که سخت گیر کردی و به شدت به راهنمایی یکی دیگه نیاز داری... یکی که باشه... یکی که حواسش وقتی باتوئه فقط پیش تو باشه.... یکی که حرفاتو خوب خوب بفهمه... یکی که وقتی باهاشی نخوای زمان جلو بره... یکی که ...! اونموقع است که میفهمی چقدر دوست خوب نعمت بزرگیه! وهمون موقع است که دلت میخواد به خاطر وجودش از عمق وجودت ازش تشکر کنی! ممنونم! در جاده ای که انتهایش معلوم نیست،پیاده یا سوار بودن فرقی نمیکنه، اما اگر همراهی داشته باشی که تنهات نذاره... بی انتها بودن جاده برات آرزو میشه!
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
