دنیای هستی!
این چند وقت نبودیم... رفته بودیم مشهد... که حالا که فک میکنم میبینم کاش نرفته بودیم! از این حس لعنتی که موقع رفتن اینقد شاده و وقتی بر میگردیم اینجوری منو عذاب میده، متنفرم! بیخیال... راستی جدیدا یه بوی کسالت آور یا شایدم دلهره آور پیچیده تو هوا... شما حسش نمی کنین؟! میگن بوی مهره.... ههههههههههههی! پ.ن:دلم بدجوری گرفته ... خیلی بدجوری! چندوقتی بود فکر میکردم اینکه آدم دلش میگیره مسخره بازیه!ولی حالا خودم واقعا واقعا دلم نافرم گرفته! پ.ن.ن:چیکار کنم؟!
نوشته شده در دوشنبه 90/6/21ساعت
1:37 عصر توسط هستی| نظرات ( ) |
About
هستی
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
