به سراغ من اگر می ایید پشت هیچستانم

پشت هیچستان جاییست.

پشت هیچستان رگ های هوا ،

پر قاصد هاییست که خبر می آرند ،

از گل وا شده دورترین بوته خاک

روی شن ها هم ،

نقش های سم اسبان سواران ظریفی است

که صبح به سر تپه معراج شقایق رفتند .

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است :

تا نسیم عطشی در بن برکی بدود ،

زنگ باران به صدا می آید .

آدم اینجا تنهاست و در این تنهایی،

سایه نارونی تا ابدیت جاریست .

به سراغ من اگر می آیید ،

نرم و آهسته بیایید ،

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من !!!!

نوشته شده در دوشنبه 88/12/3ساعت 8:39 عصر توسط هستی| نظرات ( ) |