دنیای هستی!
دریک شهربازی پسرکی سیاه پوست به مرد بادکنک فروشی نگاه میکرد که از قرار معلوم فروشنده مهربانی بود. بادکنک فروش یک بادکنک قرمز را رها کرد و بدین وسیله جمعیتی از مشتریان جوان را جذب خود کرد. پس بادکنک آبی و همین طور یک یک بادکنک زرد و بعد از آن یک بادکنک سفید را رها کرد. بادکنک ها سبک بال به آسمان رفتند و اوج گرفتند ناپدید شدند. پرک سیاهپوست هنوز به تماشا ایستاده بود و به یک بادکنک سیاه خیره شده بود... تا این که پس از لحظاتی پرسید:آقا! اگر بادکنک سیاه را هم رها می کردید بالا می رفت؟! مد بادکنک فروش لبخندی به روی پسرکزد و با دندان نخی را که بادکنک سیاهرا نگه داشته بود، برید. و بادکنک به سمت آسمان اوج گرفت... مرد گفت:آن چیزی که سبب اوج گرفتن بادکنک می شود رنگ آن نیست بلکه چیزی است که در درون آن قرار دارد! رنگ ها ... تفاوت ها ... مهم نیستند، مهم درون آدم است، چیزی که در درون آدم هاست تعیین کننده ی جایگاهشان است. و هر چه ذهنیات انسان ارزشمند تر باشدجایگاه والاتر و شایسته تری نصیبش می شود! 
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
