دنیای هستی!
این دفعه که دارم می نویسم ، قلمم مال خودم نیست ... ابن دفعه قلمم مال کساییه که هشت سال باهاشون زندگی کردم ... مال کسایی که خوش حالیشون خوشحالم می کردو با ناراحتیشون دلم می خواست بمیرم ... دارم از کسایی جدا میشم که همه ی زندگیم بودن ... کسایی که بیشترین ساعات زندگیم رو با اونا گذروندم ،حتی بیشتر از خانوادم ! ومن همشون رو بیشتر از جونم دوست دارم ...
نوشته شده در شنبه 89/2/25ساعت
4:37 عصر توسط هستی| نظرات ( ) |
About
هستی
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
